بررسی تأثیر تجارت خارجی صنایع کارخانه ای بر رشد صنعتی در ایران طی دوره 89-1355

صدور محصولات داخلی به خارج و وارد کردن کالاهای مورد نیاز، ساختار تولید و مصرف را بهینه و متنوع می کند. برای کاهش وابستگی اقتصاد به نفت و درآمدهای ارزی حاصل از صادرات آن، توجه به صادرات غیرنفتی ضروری به نظر می رسد. از طرف دیگر برای ارتقاء تولید داخلی، باید به واردات کالاهای واسطه ای و سرمایه ای که برای تولید ضروری هستند، نگاه ویژه ای شود. با توجه به اهمیت موضوع، در تحقیق حاضر به بررسی تأثیر صادرات صنعتی و واردات واسطه ای و سرمایه ای بر رشد صنعتی در ایران طی دوره 89-1355 و با استفاده از روش سیستم معادلات همزمان پرداخته شده است. برای این منظور از سیستم معادلات همزمان با سه معادله استفاده شده است. سیستم معادلات مورد بررسی، بیش از حد شناسا بوده و به همین دلیل برای برآورد ضرایب از روش حداقل مربعات دو مرحله ای استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که صادرات صنعتی و واردات واسطه ای و سرمایه ای هر دو بر رشد صنعتی تأثیر مثبت دارند اما میزان تأثیرپذیری رشد بخش صنعت از صادرات صنعتی کمتر از واردات واسطه ای و سرمایه ای است. افزایش یک درصدی صادرات صنعتی، ارزش افزوده بخش صنعت را تنها به میزان 0/08 درصد افزایش می دهد، در حالی که یک 1درصد افزایش واردات واسطه ای و سرمایه ای منجر به افزایش 0/39 درصدی ارزش افزوده بخش صنعت می شود و این به معنی وابستگی شدید صنعت به واردات سرمایه ای و واسطه ای می باشد.